lukasz@gtakademia.pl 
Do Sejmu trafił projekt nowelizacji ustawy o podatku akcyzowym, która ma wejść w życie 1 stycznia 2023 r. – pisze portal Prawo.pl. Jedna z regulacji dotyczy wydłużenia – do 2029 r. – zwolnienia z akcyzy dla samochodów osobowych hybrydowych typu plug-in o pojemności silnika spalinowego do 2l.
W przypadku należności związanych z korzystaniem z oprogramowania na podstawie licencji typu end-user – w kwestii obowiązków w zakresie tzw. podatku u źródła – fiskus prezentuje stanowisko korzystne dla płatników. W licznych interpretacjach organy potwierdzają, że tego typu wydatki nie wiążą się ani z koniecznością poboru podatku, ani nawet obowiązkiem pozyskania certyfikatu rezydencji.
WSA w Warszawie po raz kolejny wypowiedział się na temat powszechnych w branży leasingowej, lecz dość specyficznych transakcji, jakimi są wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów. Sąd przyznał, że organy podatkowe nie mogą poprzestać na stwierdzeniu, że przedłożone przez podatnika dokumenty nie odzwierciedlają stanu faktycznego lub są nierzetelne, i że mają one obowiązek wzięcia pod uwagę dodatkowych czynników na okoliczność dochowania należytej staranności przez podatnika. Sąd podzielił też argumentację dotyczącą zarzutu instrumentalnego wszczęcia przez organy skarbowe postępowania karnego skarbowego.
Jeżeli kontrahenci umówią się, że uzgodnione warunki do dokonania korekty są spełnione w dacie wystawienia faktury korygującej, to nabywca powinien zmniejszyć kwotę podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym została wystawiona korekta. To konkluzje wyroku WSA we Wrocławiu, który odniósł się do wykładni art. 86 ust. 19a ustawy o VAT. Orzeczenie ma istotne znaczenie zarówno w zakresie faktur dokumentujących nabycie przedmiotów leasingu od zbywców, jak i dotyczących należności z tytułu umów leasingu i najmu, wystawianych na rzecz korzystających.
Jak wynika ze stanowiska Ministerstwa Finansów, które opisuje „Dziennik Gazeta Prawna”, w przypadku gdy spółka na estońskim CIT pominie w księgach rachunkowych zdarzenie gospodarcze, mimo że miała obowiązek je wykazać, po jej stronie powstanie dochód z nieujawnionych operacji gospodarczych, który podlega opodatkowaniu. Nie ma przy tym znaczenia, czy brak nastąpił z winy spółki, czy nie, a także to, czy chodzi o faktury przychodowe, czy kosztowe.
W ostatnich 2 latach temat schematów podatkowych, tak bardzo komentowany zaraz po wprowadzeniu w życie zmian do ordynacji podatkowej, które ich dotyczyły, stracił sporo na dynamice. Wkrótce może się to jednak zmienić, a to za sprawą niezgodności przepisów dotyczących raportowania schematów podatkowych z konstytucją, którą orzekł Trybunał Konstytucyjny w Belgii. Podobne wątpliwości sygnalizują też Francuzi. Zastrzeżenia, m.in. dotyczące ujawniania tajemnicy zawodowej przy raportowaniu MDR-ów, zgłoszono też do polskiego Trybunału Konstytucyjnego.
Pytanie o to, czy kopiowanie dowodów osobistych klientów przez instytucje obowiązane i przechowywanie ich kopii na potrzeby związane z realizacją obowiązków wynikających z Ustawy AML jest dopuszczalne również w świetle przepisów o ochronie danych osobowych, powraca w debacie publicznej co jakiś czas, a rozstrzygnięcie tej kwestii nastręczało i nadal nastręcza pewnych trudności. Pomocnych wskazówek w tym zakresie dostarcza niedawna decyzja Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych.
Nie ma estońskiego CIT od samochodów używanych przez pracowników – pisze „Dziennik Gazeta Prawna” w reakcji na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, który uznał, że koszty związane z używaniem firmowych samochodów osobowych przekazanych pracownikom do celów mieszanych (służbowo-prywatnych) nie są wydatkami niezwiązanymi z działalnością gospodarczą i nie należy się od nich podatek.
Umowę, po zawarciu której strony nie wystawiły faktury, można uznać za fakturę, w przypadku gdy zawiera ona wszystkie informacje niezbędne do tego, by organ podatkowy państwa członkowskiego mógł ustalić, czy materialne przesłanki prawa do odliczenia podatku VAT zostały w danym wypadku spełnione. Tak wynika z wyroku TSUE w sprawie C-235/21 Raiffeisen Leasing.
Przekazywanie leasingowanego pojazdu do dalszego używania (np. w ramach umowy najmu) nie jest rzadkością. Jest to szczególnie popularne w grupach spółek, w których zarządzaniem flotą pojazdów (i zawieraniem umów leasingu) zajmuje się jeden podmiot, który następnie wynajmuje wyleasingowane wcześniej pojazdy pozostałym firmom z grupy. Wątpliwości budzi jednak kwestia limitów w zaliczaniu do kosztów rat leasingowych i nieobowiązkowych ubezpieczeń. Czy zobowiązany do ich stosowania jest pierwotny leasingobiorca?